Dönemsel bakmak gerekir.

İçinde bulunulan dönem, sosyolojik şartlar,

gücü elinde bulunduranların beklentileri bazen cücenin dev,

devin de bazen cüce görülmesine neden olabilir.

İlkeli, hak bildiğini arkasına bakmadan,

çoğunluklardan medet beklemeyerek yaşayan insanlar için,

mevzinin neresinde olduğunun da hiç önemi yoktur.

O kendini seferden sorumlu tutuyorsa,

zaferin ne zaman geldiğiyle ilgilenmez bile.

Kendisini; Ülkesine, ailesine, sevdiklerine ve topluma karşı

sorumlu hisseden ve yaratılış gayesini aklından çıkarmadan

yaşayanlar için de engel ve alkış hiçbir mana ifade etmemektedir.

Bazıları namert köprüsünden geçmektense

suyun aparmasına razı olmuş,

Bazıları da çakal yatağında yatmaktansa,

aslanlara yem olmayı göze alabilmişlerdir.

Tarihler; aslında isimsiz kahramanlarla yazılmıştır.

Zaferden sonra adı ışıklı tabelalarda  yazılanlar,

her zaman gerçek kahramanlar olmayabilir.

Sahte kabadayıların racon kestiği,

Her kavuklunun  hoca,

Elbise mankenlerinin de adam sanıldığı

Dönemler; insanlık tarihi boyunca hep yaşanmış durmuştur.

Şairin dediği gibi:

Adam olan adem oğluna da O’na yakışanı yapmak yaraşır.
 

Tohum saç, bitmezse toprak utansın.!

Hedefe varmayan mızrak utansın.!

Hey gidi küheylan, koşmana bak sen.!

Çatlarsan, doğuran kısrak utansın..!