S E V G İ     Ü Z E R İ N E

Sevmek; sevmeyi istemektir. 

Sevmek, beklememektir. Beklentilerin son bulduğu bir duraktır o.

Sevmek; İnsanı bir şeye veya bir kimseye karşı yakın ilgi ve bağlılık göstermeye yönelten duygudur:

Sevgi bir duygu çeşididir. Kısaca ilgi göstermeye yönelten duygu anlamına gelir. ... Kardeş sevgisi gibi, şefkat, yemek sevgisi gibi, zevk; spor sevgisi gibi, tercih; ya da etkilenme, eğilim, düşkünlük, meyil, hayranlık, tutkunluk, bağlılık, dostluk, ilgi vs. anlamları vardır.

Ve insan yaşamında sevgi; su, hava ve ekmek gibi temel bir ihtiyaçtır.

Havasız, oksijensiz, susuz ve ekmeksiz kalan bir insanın durumu neyse, sevgisiz kalan bir insanın durumu da çok farklı değildir.

Mevlana, “Sevgisiz insan, kanatsız kuş gibidir” demiştir. Kanadı olmayan kuşun uçması nasıl ki mümkün değilse, sevgisiz bir yaşamı sürdürmek de pek mümkün değildir.

Sevgi fıtrattan insana verilmiş çok büyük bir nimettir.

Ve sevginin yakışmadığı yer yoktur, nereye koysan yakışır dedikten sonra, yıllar süren bir anket anekdotuyla esas konumuza dönelim.

“Bir sosyoloji profesörü öğrencilerine ilginç bir ödev verir. Öğrenciler, şehrin fakir gecekondu semtlerinden birine giderek, orada yaşayan gençlerle görüşüp, önceden hazırladıkları anket sorularını sorarlar. Anket bitince de görüştükleri gençlerin ilerde nasıl bir gelecek beklediklerine dair bir rapor hazırlarlar.

Bu öğrenciler, ödevleri gereği 200 gençle görüşürler ve anket yaparlar. Sonunda hazırlanan raporda bu 200 gencin her biri için, aşağı-yukarı aynı tespit yapılır:

“Hiç şansları yoktur! 20 yaşına kadar ölmez ya da birini öldürüp hapse girmezlerse, en iyi ihtimalle limanda hamallık yaparak yaşamlarını sürdürürler”. Vb.gibi.

Aradan tam 25 yıl geçer. Aynı üniversitede görevli başka bir sosyoloji profesörü, üniversitenin kütüphanesinde o 200 genç hakkında hazırlanan anket ve raporları görür. Sonra kendi öğrencilerinden oluşturduğu bir gruptan, raporlarda adı geçen gençlerin akıbetlerini araştırıp, bugün ne durumda olduklarına dair başka bir rapor hazırlamalarını ister.

Öğrenciler, listede adı bulunanlardan, ölen ve başka şehirlere taşınan 20 kişi hariç, 180 tanesini bulmayı başarırlar. Bu 180 kişiden 176’sı doktor, avukat, iş adamı, politikacı gibi küçümsenemeyecek kariyerler edinmişlerdir.

Her iki raporu karşılaştıran profesör oldukça şaşırır. Bu olayın üzerine gitmeye karar verir ve bu 176 kişiye, başarılarını neye borçlu oldukları sorusunu sorar. Hepsi aynı cevabı verirler:

“Öğretmenimize borçluyuz.” Derler.

Profesör, adı geçen öğretmenin hala yaşadığını ve yakınlarda bir yerlerde olduğunu öğrenip, büyük bir nezaket ve saygıyla ziyaretine gider.

Öğretmen oldukça yaşlı ama dinç bir hanımdır. Profesör, her iki rapor hakkında kendisini bilgilendirdikten sonra, bu fakir gecekondu mahallesindeki çocukların başarılı olmaları için nasıl bir sihirli formül kullandığını sorar.

Duydukları karşısında gözleri parıldayan bu yaşlı hoca hanım, hafif bir gülümsemeyle:

“Çok basit” der ve ekler: “Ben o çocukları çok sevdim.” “Evet gerçekten çok sevdim.” Der.

Hiç kuşkusuz, “SEVGİ; REÇETESİZ SATILAN, HİÇBİR YAN ETKİSİ OLMAYAN KUSURSUZ VE MÜKEMMEL BİR İLAÇTIR.” 

HERKESE VE HER KESİME TEREDDÜTSÜZ TAVSİYE EDİLİR.!

Yaratanı sevin, yaratılanı sevin, eşinizi, çocuklarınızı, komşunuzu, akrabanızı, kardeşlerinizi sevin. Aşınızı, işinizi, vatanınızı, bayrağınızı, dininizi, imanınızı, insanları, hayvanları, bitkileri, doğayı, paylaşmayı sevin. Sağlığınızı, huzurunuzu, mutluluğunuzu sevin. Adaleti, emaneti ve başarıyı sevin. Sevdiklerinizi alamamışsanız da aldığınızı sevin.

Yani si; Sevmeyi sevin.!

Yani si; Reçetesiz atılan, hiçbir yan etkisi olmayan bu kusursuz ve mükemmel ilaç; herkese ve her kesime tereddütsüz tavsiye edilir.!