Kalp neyle dolarsa,

dil kalbin aynası misali ,

dudaklardan da o dökülür.

Her gün yeni gemiler kalkar;

insanın bıkıp usanmak bilmeyen umut limanlarından.

Hüzne inat, fırtınaya inat,

dalgaya inat da yol almak zorundadır.

Hayat yaşamaya, sevgiyse paylaşmaya değer. Çaresizliklere,  yıkılmışlıklara rağmen;

insanoğlu yaşamak zorundadır .

Acıya inat, gündüze inat, geceye inat;

ölmez, ölemez de, yaşar da yaşar.

Dostluk var ya, O gerçek dostluk;

anne misali şefkat kokan,

baba misali koruyup kollayan,

ön yargısız, karşılık beklentisiz,

adını ne koyarsanız koyunuz,

insanı insan yapan: gerçek dostluk var ya:

gecede doğan,   Ay gibi,

karanlıkla boğuşan yıldız gibidir. 

Doğdukça onu boğan,

karanlıkları parçalayıp yırtıp atan Güneş gibidir.

Öylesine ki;

her türlü zorluğa inat,

yokluğa inat, yalnızlığa inat;

her sene ölüp dirilen ağaçlar misali,

yapraklarını döküp,

baharda yeniden çiçekler açan ağaç misali, 

yeşermeye ve  meyve vermeye devam ederde eder. 

Ta ki; çok büyük bir fırtınada yerinden sökülüp,

kuruyuncaya,  kesililinceye ,

küle döndürülünceye

ve ölmeden ölünceye kadar.