Ebu Müslim Havlani bir toplulukta konuşulanları dinler. Hemen hepsi de hanımından şikayet te bulunmaktadırlar. Ancak Ebu Müslim'de şikayet filan yoktur. Derler ki:
- Veli gibi bir hanıma düştün de sesin sedan çıkmıyor değil mi?
Omuzlarını silkerek cevap verir:
- Bizim ki veli filan değil kelimenin tam manasıyla delidir deli!..
- Öyle ise, derler, nasıl geçiniyorsun böyle deli biriyle?
Cevap verir:
- Ben usulünü biliyorum da öyle geçiniyorum, kavga gürültümüz o yüzden olmuyor!...
Büsbütün meraka düşerler.
- Deli gibi biriyle kavgasız gürültüsüz geçinmenin usulü nedir ki? diye  de sormaktan kendilerini alamazlar.
Şöyle izah eder Ebu Müslim, geçinmenin sırrını:
Der ki:
- Allah, Adem'i (a.s.) topraktan yarattığında bedenine önce aklı koydu. Akıllı bir adam oldu. Sonra öfkeyi yarattı. Ona da Adem'in bedenine girmesini emretti.
Öfke:
- Ben, dedi. Adem'in bedenine giremem, çünkü orada akıl vardır! Akılla ikimiz bir yerde asla duramayız!...
Rabbimiz buyurdu:
- Ey öfke! Sen Adem'in bedenine girmeye çalış, oraya yönel. Akıl senin geldiğini görünce hemen çıkıp gider, kendi yerini sana bırakır. Böylece sen de Adem'in bedenin de hükmünü icra eder, onu deli yaparsın.
Ebu Müslim burada der ki:
- İste biz hanımla bu konuda anlaştık. Dedik ki; madem  ki  insana öfke gelince akil gidiyor, insan delinin teki haline geliyor. Öyle ise evde kim öfkelenirse o an sanki o delidir. Deliye karşı ise bir veli lazımdır. Ben öfkelenirsem hemen farkına varıyor hanım, sabır gösterip ters cevap vermiyor. Çünkü ben o an deli sayıldığımdan, “deli adamdan her şey beklenir” diyerek veli rolüne giriyor, aklım gelinceye kadar bir deliye bir veli rolü oynuyor.
Ebu Müslim bu arada sunu da ilave eder:
- Tabii der, bu sabır benim içinde geçerli bir görevdir. Bazen hanim öfkelenir, bu defa o deli durumuna girer bana veli rolü düşer, ben bir veli gibi sabır gösterir, karşılık vermemeye çalışırım. Öfkesi geçip akli başına gelince yani akıllı insanla muhatap olduğumu anlayıncaya kadar, Ben de de bu sabır devam eder.
Ebu Müslim bundan sonrasını söyle tamamlar:
- İste der, ey dostlar, benim hanımdan şikayetçi olmayışımın sebebi budur. Gül gibi geçinip gitmemizin sırrı da buradadır. Tavsiye ederim, siz de bir deliye bir veli rolü oynayın, öfkelenince karşı taraf veli rolüne girsin, sabır ve tahammülü esas alsın, göreceksiniz ki tartışma kısa zamanda son bulacak, taraflar birbirlerine karşı sevgiyle dolacak. Çünkü öfkeli taraf kendisine karşılık verilmeyişinin takdirini, minnettarlığını duyacak. Bu da mutluluk vesilesi olacak.

- Sakın “bir deliye bir veli rolü basit bir şey” deyip de geçmeyin.

Sadece bir deneyin yeter.

İste size güzel geçinmenin sırrı.