Hücürat Suresi 13.ncü ayette Rabbimiz;” Ey insanlar! Şüphesiz sizi bir erkek ile bir dişiden yarattık, tanışasınız diye kabilelere ayırdık. Allah katında en değerli olanınız; O’na itaatsizlikten en fazla sakınanızdır. Allah her şeyi hakkıyla bilmektedir, her şeyden haberdardır.” Demiştir.

Bu Necip Millet üzerinde oynanan oyunlar, entrikalar hiç bitmedi ve bitmeyecekte. Bizim tanışıp bilişmek üzere kabileler halinde yaratıldığımızı ve üstünlüğümüzün ancak takvada olduğunu da tekrar ifade ettikten ve Irkçılık olarak anlaşılmasından Allah’a sığındıktan sonra, Milletimiz hakkında  tanıma amaçlı biraz bilgi verelim.

Türkler, edepli, terbiyeli, akıllı, azimli, hoşgörülü ve tedbir sahibidir. Sağlam yapılı, cesur ve kahramandır. Temiz kalpli, açık sözlü ve  açık yüreklidir. Toprağa düşkün, vatanını çok seven ve teşkilatçı bir millettir. Dolayasıyla itaatın, emir ve komutanın ne olduğunu da en iyi bilen milletlerdendir.

Düşene, masuma, kadın ve çocuğa, ihtiyara asla silah çekmeyen ender Milletlerden de biriydi.

Türk’ler İslamiyeti kabul ettikten sonra da Allah’a gerçek kul olmuş, Hz. Muhammed’e  layık bir ümmet olarak, O’nun getirdiği İslam Dini’ne de en fedakar hizmetlerde bulunmuşlardır. İslamın kılıcı, Kul hakkından sakınan,  İlayı Kelimetullah davasının da gerçek neferleri olmuşlardır.

Onun içindir ki Avrupa’da  Türk kelimesi Müslüman sözcüğü ile eş anlamlı olarak kullanıla gelmiştir.

Türk’ün Arap’a, Arap’ın Türk’e üstünlüklerinin olmadığını, Allah indindeki üstünlüklerinin sadece Takvada ve Allah’a kullukta olduğunu da aklımızdan çıkarmadan yazımıza devam edelim.

Bu Millet’in vasıflarını iyi bilen Küfür ehli ve ittifakının tarih boyunca Milletimizle olan savaşı da bu nedenlerle şekil, boyut ve yöntem değiştirerek devam etmiştir.

Topla, tüfekle, silahla yıldıramadıkları bu Necip Milleti ( Millet-i İbrahimi); nefisle, parayla, şanla, şöhretle, makamla, kadınla, güç zehirlenmesiyle, kültür istilasıyla, sanat aldatmacasıyla, entrikayla, dinle alakası olmayan dindarlık kisvesiyle, diline ve dinine yaptığı kurnazca müdahalelerle, bölük pörçük ederek, Allah ile de aralarına perdeler çekerek, nesillerini de bozup, cibilliyetini de değiştirmeye kalktılar.

Toplumun, gelenek, görenek ve ananelerini tersyüz edecek en büyük ve sinsi taarruzlarla da  narkozlamaya   hala devam etmektedirler.

İlayı Kelimetullah davasının bu korkusuz fedailerinin gelenek, görenek, anane, dil ve dinle olan bağlarını; parçalayı parçalayı “ Nasrettin Hoca’nın şimdi bir kuşa döndün dediği Leylek hikayesindeki” Meşhur Kuşa benzetmeye çalıştılar ve hatta büyük ölçüde de muvaffak oldular bile.

Atasözlerimizin birinde “ Asil azmaz, bal bozmaz. Bozarsa yağ bozar, aslı ayrandır.” Sözlerinin neden atasözü haline geldiğini de anlamaya çalışalım. Bu atasözü ayrıca, huy ve ahlak bakımından yaratılış, maya  anlamlarında kullanılan cibilliyetlerin önemini de ifade etmektedir.

Günlerden birgün;

Padişah Vezir’e sormuş: Vezir! demiş

-eğitim mi önemli? Cibilliyet (soy-sop-mezhep-meşrep) mi?

vezir düşünmeden cevap vermiş:

-cibilliyet Padişahım.

Padişah Memleketin her yerine tellallar çağırtmış.

-duyduk duymadık demeyin, en iyi hayvan eğiticisine yüz kese altın.var.

en iyi hayvan eğiticisi Padişahın huzuruna çıkarılmış.

Padişah, hayvan eğiticisine sormuş:

-bir kediye, tepsiyle servis yapmayı ne kadar zamanda öğretebilirsin?

-altı ayda öğretirim Padişahım.

altı ay dolmuş, huzura alınmış.

Padişah:

-öğrettin mi?

-öğrettim Padişahım.

saray erkanı toplanmış, kedi elinde tepsiyle servis yapmaya başlamış, tam Vezir’in önüne gelmiş; Padişah yine Vezir’e sormuş: Vezir! demiş.

-eğitim mi önemlidir, cibilliyet mi?

Vezir, Padişahın sorusuna cevap vermeden önce, cebinde hazır tuttuğu fareyi yere bırakmış. Kedi tepsiyi attığı gibi farenin peşinde koşmaya başlamış. Tabi altı aylık eğitimde böylece boşa gitmiş.

Vezir, cevap vermiş.

-cibilliyet Padişahım.

Millet ya da Ulus’un kelime manasıyla; Çoğunlukla aynı topraklar üzerinde yaşayan, aralarında dil, tarih, ülkü, duygu, gelenek ve görenek birliği  olan insanların oluşturduğu topluluk olduğunu da tekrar tekrar hatırlatmakfa fayda var.

Bu hikayede anlatıldığı gibi elbette ki eğitimin önemi ve yeri  tartışılmaz. Biz yeter ki Cibilliyetimize de sadık kalalım. Bu Milleti millet yapan değerlerimizi kaybetmeyelim yeter.