Hayatta hiçbir şey için geç değildir. “Ölmedik candan ümit kesilmez” misalinde olduğu gibi kişi yaşıyorsa hala ümit var demektir.

Mimar Sinan’ın Süleymaniye’yi 70 yaşında, Selimiye Camisini de  86 yaşında yaptığını biliyor muydunuz?

Ünlü Alman Yazar  Goethe’nin 18 yaşındayken yazmaya başladığı ve “şeytanla iddiaya giren adamı konu alan ünlü eseri Fausta’yı” 83 yaşında bitirdiğini biliyor muydunuz?

William  Shakespeare’nin  Otello operasını İtalyan bestekar Verdi’nin 71 yaşında bestelediğini de belki duymamışsınızdır.

Savaş ve Barış’ın yazarı Rus Tolstoy’un 67 yaşında düşe kalka bisiklet binmeyi öğrendiğini de belki ilk defa duyuyorsunuzdur.

Ara verdiği tahsili çok ileri yaşlarda tamamlayan gerek bizim ülkemizde ve gerekse de Dünya’da o kadar çok örnek insan vardır ki, tahmin bile edemezsiniz.

Önemli olan ‘’hiçbir şey için geç kalmış olmadığımız’’ gerçeğini hangi yaşta olursak olalım benimsemiş olmaktır.

Yıllar önce yıktığı yuvasını 70 küsur yaşlarında tekrar kurabilmeyi becerebilen eşler olduğunu  okumuştum.

Kırdığımız kalbi onarmak için de gücendirdiğimiz insanların gönüllerini kazanmak için de asla geç kalmış sayılmayız. Yıkılanları onarmak için de hala zaman var demektir.

Dün ki ses tonumuzu, bugün biraz daha sakin ses tonuyla  değiştirebiliriz mesela..

Yarım kalmış iş ve düşüncelerimizi de, yıkılan hayallerimizi de yeniden canlandırmak, yeni yeni hedeflere doğru yola koyulabilmek için de her şey bitmiş değildir.

Başkalarının bize layık gördüğü hayatı değil. Kendi arzu ettiğimiz hayatı yaşamaktır önemli olan.

Hayat oyununda ki her rolde başrol şart değil, bazen yardımcı oyuncu, bazen de karakter oyuncusu olarak ta örnek insanlar olabiliriz.

Hüznü azaltmak ta, sevinci çoğaltmak ta, verdiğimiz yanlış kararlardan dersler çıkartarak, doğrulara doğru koşar adım yaşayabilmek te elimizdedir.

Biz yeter ki çıkmaz sokak diye bir kavramı benliğimizden silip atalım. Nefes alıyorsak demek ki hala bir şeyleri  düzeltebilecek  kadar zamanımız var demektir. 

Pes etmeden, her şeyden elimizi eteğimizi çekmeden, hedeflerimiz ve hayallerimiz konusunda geç kaldığımız inancına kapılmadan bize bahşedilen ömrü; hiç bir zaman ve mücadeleyi elden asla bırakmadan yaşamaktır gerekli olan.

Biraz uzunca süren bu  giriş ve açıklama bölümünden  sonra yaşanmış bir hikayeyle de yazıyı noktalayayım.

Bir adam okyanus sahilinde yürüyüş yaparken, denize telaşla bir şeyler atan birine rastlar. Biraz daha yaklaşınca bu kişinin, sahile vurmuş deniz yıldızlarını denize attığını fark eder ve;

'Niçin bu deniz yıldızlarını denize atıyorsun?' diye sorar. 

Topladıklarını hızla denize atmaya devam eden kişi; 'Yaşamaları için' yanıtını verince, adama şaşkınlıkla:

'İyi ama burada binlerce deniz yıldızı var. Hepsini atmanıza imkan yok. Sizin bunları denize atmanız neyi değiştirecek ki ?' der.

Yerden bir deniz yıldızı daha alıp denize atan kişi,

'Bak onun için çok şey değişti,' karşılığını verir...