Yazının başlığına “Körler sağırlar, birbirlerini ağırlar” mı desem, yoksa “Bana arkadaşını söyle, sana kim olduğunu söyleyeyim” mi? Desem diye biraz düşündüm.

Üç aşağı beş yukarı aynı anlamlara geldiği için de “Körler sağırlar” başlığını atarak yazıya devam etmeyi daha uygun gördüm.

“Papaz bakmış; kilisenin mahzeninden pahalı yıllanmış fıçılar her hafta birer ikişer eksiliyor.

Zangoçtan şüphelenmeye başlar.

Bulundukları bir ortamda çağırır zangocu ve durumu anlatır.

Zangoç: “Söylediklerinizin hiç birini duyamadım efendim. Buraya hiç gelmiyor sesiniz” der.

Papaz kızar; “Ne demek sesin gelmiyor?” diye çıkışır.

Zangoç: “Gelin efendim burada siz durun.  Ben sizin yerinize geçeyim; göreceksiniz” der.

Yer değiştirirler. Papaz, Zangoç’a : “Konuş bakalım” der.

Zangoç, “Efendim kilisenin girişindeki yardım sandığında ki paraların çalındığı söyleniyor, bu konuda ne dersiniz” der.

Papaz: “Hayret! Gerçekten buradan hiç ses duyulmuyor.” der.

Kişi, karakter ve micazına uygun kişilerle arkadaşlık kurar. Onun için bir insanın arkadaşını tanırsak, o insanın kimliğini de kolaylıkla öğrenmiş oluruz.

Peygamberimiz (S.A.S.):  Kişi dostunun dini üzeredir uyarısında bulunarak; iyilerle beraber olmak, kötülerle arkadaşlık ve ortaklık yapmamak gerektiğine işaret etmiştir.

Yüce Mevla’mız da İnsanlardan bir takım adamlar; cinnilerden bir takım adamlara sığındılar, onlar da onların zalimliğini artırdı (Cin suresi 6) haberini vererek cinlerin kötülerine sığınanların zalimleştiği gibi, insanların kötülerine  uyanların da zalimleşeceği uyarısında bulunmuştur.

Efendimiz (s.a.v.)’in sözde herkesçe bilinen bir hadisi ile yazıyı noktalayalım.

“Üzülme! Darlanma! Unutma; Ahiret’te kişi sevdiğiyle beraberdir.”