Devletleri; Toplumlar oluşturur ve ayakta tutarlar. Toplumları da bireyler oluşturur ve ayakta tutar.
Rabbimiz, Ayı, Güneşi, Denizi, Yeri, Göğü ve Kainatı insanoğlunun hizmetine amade kılmıştır. Ondan beklenen sadece Allah’a kulluk etmesi ve O’nun emir ve yasaklarına uygun olarak yaşamasıdır.
İnsan ki; İlahi emir ve yasaklara uygun yaşasaydı zaten; Dünya’da Cennet yaşanmaya başlar, ne kilide ne de karakol ve cezaevlerine ihtiyaç bile olmazdı.
İradelere karakolları kurmak gerek, Prangaları nefse vurmak gerek. Hazinenin kapısını önce gönüllerde ve ellerin altında sahip olunan mallar için açmak gerek.
Cimriliğe nefislerde zincir vurmak gerek.
Kainat ta dirlik, düzenlik insan eliyle başlar ve insan eliyle bozulur.
O nedenle insan, insan, insan.
Küçük bir ailede yaşanan basit bir hafta sonu hatırasından kısa bir kesitle insan düzelirse, Dünya düzelir demek istiyorum.
Adam, bir haftanın yorgunluğundan sonra, pazar sabahı kalktığında keyifle eline gazetesini aldı ve bütün gün keyif yapıp evde oturacağını hayal ediyordu.
Tam bunları düşünürken oğlu koşarak geldi ve parka ne zaman gideceklerini sordu.
Baba, oğluna söz vermişti; bu hafta sonu parka götürecekti onu, ama hiç dışarıya çıkmak istemediğinden bir bahane uydurması gerekiyordu.
Sonra gazetenin promosyon olarak dağıttığı dünya haritası gözüne ilişti. Önce Dünya haritasını küçük parçalara ayırdı ve oğluna uzattı:
- 'Eğer bu haritayı düzeltebilirsen seni parka götüreceğim!' dedi.
- Sonra düşündü:
'Oh be, kurtuldum! En iyi Coğrafya profesörünü bile getirsen bu haritayı akşama kadar düzeltemez!'
Aradan on dakika geçtikten sonra oğlu babasının yanına koşarak geldi:
- 'Babacığım, haritayı düzelttim. Artık parka gidebiliriz!' dedi.
Adam önce inanamadı ve görmek istedi. Gördüğünde de hayretler içindeydi ve oğluna bunu nasıl yaptığını sordu.
Çocuk şu ibretlik açıklamayı yaptı:
- 'Bana verdiğin haritanın arkasında bir insan resmi vardı.
İnsanı düzelttiğim zaman Dünya kendiliğinden düzelmişti!'