Akıllı iki kız kardeş varmış. Okullarından ve etraflarından aldıkları bilgiyi sürekli olarak yetersiz görmektelermiş.

Yörelerindeki en büyük bilgeye gitmeye, ondan da bilgi almaya karar vermişler.

Bilge adam kızların sorduğu bütün soruları cevaplandırmış.

Kızlar daha fazla bilgi almak için bir süreliğine daha bilgenin yanında kalmışlar.

Ama sonra bilgenin her sordukları soruyu bilmelerinden de sıkılmışlar ve

“Bilgenin dahi bilemeyeceği bir soru bulalım” demiş birisi.

Kızlardan biri, bilgenin bile bilemeyeceği bir soruyu buldum.! Diye, sevinmiş.

Avucumun içine bir kelebek alacağım “Avucumun içinde bir kelebek var. 

Canlı mı, ölü mü?” diye bilgeye soracağım.  

Ölü derse, kelebeği serbest bırakacağım. Canlı derse, avucumu hafifçe bastıracağım.” Demiş.

Kızlardan biri, avucu kapalı olarak ellerini bilgeye uzatmış ve sormuş:

“Avucumun içinde bir kelebek var; bilin bakalım canlı mı, ölü mü?” Demiş.

Bilge, kızın gözlerine uzun uzun bakmış ve cevap vermiş:

“Senin elinde kızım senin elinde”…Demiş bilge.

Hayat akarken;

İyi veya kötü,

Güzel veya çirkin,

Doğru veya yanlış,

Mutluluk veya hüzün,

Avucumuzda ki kelebek gibi bizim elimizdedir.

Biz öyle isteriz, Sebeplerine sarılırız, Allah’ta yaratır.

Hayat akarken aslında; 

Gerçek güzellik, fiziksel görünüşte değil, kalpte olandadır!

Gerçek sevgi, gördüğünün, bildiğinin ötesinde; yani asıl görünmeyende ve yapıldığı halde bilinmeyendedir!

Her zaman daha iyisini bulacağımızı düşünürken, ömür geçer de sonunda; en kötüsüne razı olmak zorunda kalırız.

Bu yüzden ömür daha bitmeden elimizdekinin değerini bilip, yetinebilmeyi de öğrenmemiz gerekir.

Hayat akarken birçok fırsatla da karşılaşırız.

Kimimiz fırsatların değerini bilir,

Kimimiz ise birçok fırsatı kaçırıp, görmeden yanı başından geçip gideriz. 

Ömür dediğin yoldan: geçtiğimiz yerlerden aynı şartlar altında bir daha istesek te geçemeyiz. 

Bir hedefe öylesine kilitleniriz ki; karşımıza çıkan diğer bütün fırsatları kaçırırız.

Bir gün bir bakmışız ki; hedeflediğimiz noktadan da uzaklaşıp çok farklı bir noktaya gelmişiz.

Şura 30 ayette: “Başınıza gelen her musibet, kendi yapıp ettikleriniz yüzündendir, kaldı ki Allah birçoğunu da bağışlar.” Denilmiştir.

Hayatımıza dönüp baktığımızda ise geriye kalan; sadece kaçmış birçok fırsat ile bize kalan ve içimizi kemiren “KEŞKE” diye yankılanan düşüncülerimizdir..